Co to może być?
Uczestnicy kolejno układają z przygotowanych wcześniej figur geometrycznych zwierzątko, które nie istnieje, a które chcieliby mieć. Każdy z uczestników wybiera jeden element i dokłada go do całości. Kiedy wszyscy skończą wspólnie wyobrażają sobie co to może być za zwierze.

Jak się nazywa?
Skąd pochodzi?
Co je?
Jak się porusza?
Jak duże jest?
Po co mu takie kolory?
Dlaczego jest takie duże/małe/chude itp.?
Ile czasu śpi?
Czy umie latać?
Itp.

Na zakończenie nadaje się mu imię.

Czas: ok. 10 min
Materiały: różnokolorowe figury wycięte z papieru

Sprawdzone na grupie szesciolatkow
agnieszka soszynska

Fajne :)

Jak obiecałam wrzycam tutaj garść teorii i wskazówek jakie zabawy i ćwiczenia układać.
1. Musi być określona grupa wiekowa i cel.

A oto jakie cele zabaw (jakie kategorie) proponuje Nęcka:
I. Klimat grupowy (przedstawianie się, zaprzyjaźnianie, poznanie etc.)
II. Porozumiewanie się
III. Współdziałanie
IV. Abstrahowanie
V. Dokonywanie skojarzeń
VI. Rozumowanie dedukcyjne
VII. Rozumowanie indukcyjne (analogie)
VIII. Metaforyzowanie
IX. Transformowanie
X. Motywacja (ciekowaść poznawcza, potrzeba naprawiania, immanentna etc.)
XI. Przezwyciężanie przeszkód (widzenie inaczej, osłabianie wewnętrznej cenzury)

Ponadto myślę, że przydatne są zabawy rozwijające wyobraźnię.

Jestem też za dołaczeniem do tego zbioru ćwiczeń abarietycznych (czyli przełamujących bariery w myśleniu). Ciężko jest mi w skrócie wszystkie bariery opisać, bo istnieją na ten temat conajmniej dwie nieco odmienne koncepcje (Dobrołowicz w: Psychika i bariery, oraz Nęcka w: Proces twórczy i jego ograniczenia). W związku z powyższym wypisze te, dla mnie, najistotniejsze, a potem w razie potrzeby będziemy gotowe już zabawy dopasowywać do teorii itp. Bariery:

- schematy spostrzeżeniowe - różne taki, co to były na psychologii społecznej
- oronność percepcyjna - selektywne spostrzeganie bodźców
- mechanizmy projekcyjne - rzutowanie poglądów i pomysłów na rzeczywistość i zgodna z nimi interpretacja faktów
- fiksacja funkcjonalna - widelec służy tylko do jedzenia tzn. zafiksowanie się na jednaj funkcji danego przedmiotu
- inercja terminologiczna - sztywność definicji wyznaczająca kierunek myślenia (zbyt wąsko coś zdefiniujemy i potem się tego trzymamy)
- tendencyjność myslenia - przecenianie wartości jednych info. niedocenianie innych
- brak wiary we własne siły
- lęk przed ośmieszeniem
- lęk przed wielkością dzieła - nastawiamy się, ze nasze dokonanie będzie taki wielkie i fantastyczne, ze nas to przytłacza i porzucamy pracę nad nim
- dogmatyzm i konserwatyzm - wąslkie horyzonty myślowe, strah przed nowym itp.
- egocentryzm - obawa przed małością dzieła, że nie sprosta się własnym oczekiwaniom itp.
- niecierpliwość - zbyt szybkie porzucanie pracy
- konformizm, nacisk społ
- sztywna samokontrola
- tabu - autocenzura
- inercja mentalna - utrzymywanie się reakcji na bodziec, którehgo już nie ma
- sztywność strukturalna
- lęk przed oceną
- lęk przed autorytetem - przed jego oceną, albo ze zrobimy coś wbrew niemu itd.

Generalnie to taki duzy skrót.
Są dwie możliwości
- albo piszemy zabawy i potem je do teorii dopasowujemy
- albo robimy spotkanie z teorią w pigułce, wybieramy to o czym chcemy pisać i potem piszemy
Albo najpierw robimy wg. opcji piewrszej, a potem (jeżeli bedzie tego mało) robimy opcję drugą.

To chyba tyle :)

Oto kilka zagadek mojego autorstwa (z treningu instrumentalnego):

7.     Pięciu kolegów zamierza odwiedzić swoich krewnych. Tomek jedzie do Gdańska, Sebastian na Hawaje, Wojtek do Darłowa, a Olek do Lublina. Co jest celem podróży Grzesia?
                    a) Zakopane
                    b) Kalifornia
                    c) Toruń
                    d) Bieszczady

9.    M ma się do H tak jak X do ?
       a) B   b) S   c) W   d) F

10.    W barze Alana obowiązuje osobliwe menu. Alan ma własny sposób kalkulowania cen. Ile kosztuje Kebab, jeżeli:
                        Pizza…………………………3,50 zł
                        Hamburger…………………...6,00 zł
                        Sałatka z fetą…………………8,00 zł
                        Frytki………………………...4,00 zł

12.    KAKRYCZPA ma się tak do SPAKETPA jak KOMIDOREP do ?
   a)  KARÓWPA                                       b) WURBACZEP   
   c) SERPETWA                                       d) AKASZPA

14.    Która z pozycji w poniższym menu nie pasuje do pozostałych?
            1) Kebab
            2) Risotto
            3) Melba
            4) Ravioli
            5) Spaghetti
            6) Gulasz
            7) Pizza

Odpowiedzi na privie :) mój mail: elzbieta_tk@o2.pl

A teraz zabawy z treningu interpersonalnego :)

ZABAWA 1 „Osobisty gest”


Cel zabawy:     Ćwiczenie umiejętności interpersonalnych. Uwrażliwienie na uniwersalne w pewnych kulturach gesty i znaki, trenowanie umiejętności ich rozpoznawania.
Grupa wiekowa:    Zabawa przeznaczona dla dzieci od 10 roku życia
Środki dydaktyczne:    Jedyne, co jest potrzebne to uczestnicy i ich wyobraźnia
Przebieg:    Każdy uczestnik zabawy (lub, w przypadku większych grup, kilku „ochotników”) ma za zadanie wymyślić swój własny emblemat, czyli gest, który w danej kulturze (lub grupie społecznej) mógłby się stać uniwersalnym symbolem, mającym swój bezpośredni werbalny odpowiednik. Osoba, która stworzyła swój własny, niepowtarzalny gest musi opowiedzieć o swoich wakacjach (bądź na inny, wybrany przez prowadzącego temat) używając przy tym wielu gestów i znaków, tak by pośród nich znalazł się ten wymyślony. Zadaniem grypy jest wyłapanie „osobistego gestu” opowiadającego i odgadnięcie jego znaczenia.

ZABAWA 2 „KRETETETETUM”

Cel zabawy:         Zapoznanie się w grupie, integracja. Ćwiczenie pamięci, wymowy, refleksu.
Grupa wiekowa:    Zabawa przeznaczona dla dzieci od 7 roku życia (pierwszy poziom trudności) lub 10 roku życia (kolejne poziomy trudności)
Środki dydaktyczne: Krzesełka
Przebieg:    Uczestnicy zabawy siadają w kręgu na krzesełkach. Każdy po kolei się przedstawia tzn. mówi swoje imię oraz coś, co lubi (zwierzątko, przedmiot, potrawę, czynność itd.) np.: „nazywam się Ela i lubię koty”. Gdy każdy się już przedstawi, odstawiamy z kręgu jedno krzesło, tak, że jeden z uczestników zostaje na środku bez miejsca, na którym mógłby usiąść. Zabawa ma kilka wersji trudności. Można je albo dobierać do wieku, albo rozpocząć od najłatwiejszego i zmieniać na trudniejszy z czasem itp.        1) Osoba stająca w środku podchodzi do kogoś z kręgu i zadaje mu pytanie: „Jak się nazywa osoba siedząca po twojej prawej/lewej stronie KRETETETETUM”. W trakcie wypowiadania tych słów, osoba, której zostało zadane pytanie musi udzielić na nie odpowiedzi. Jeżeli udzieli błędnej odpowiedzi, lub nie zdąży powiedzieć odpowiedniego imienia trakcie „KRETETETETUM” wchodzi do kręgu ustępując swojego miejsca temu, kto zadawał pytanie. Zabawa trwa dalej, tylko z nowym pytającym.   2) Zasady są takie same jak powyżej, tylko zamiast o imiona można pytać: „Co lubi osoba po twojej prawej/lewej stronie KRETETETETUM”          3) Oto najtrudniejsza wersja wymagająca dobrej pamięci i refleksu. W tej wersji nie pytamy o osobę siedzącą obok, ale o jakąkolwiek osobę z kręgu np.: „Co lubi Kasia KRETETETETUM” lub „Jak się nazywa osoba lubiąca psy KRETETETETUM”

(kojarzy Wam się to z czymś :) ?

Ja przepraszam, ze tak zapycham całe forum (mieliśmy wysyłać zabawy, to wysyłam :) )
Oto 3 zabawy z treningu abarietycznego:

1. Sędzia subiektywny

Cel zabawy: Próba przełamania bariery – lęk prze oceną
Uczestnicy: grupa do 15 osób w wieku od 8 lat
Potrzebne materiały: kartki, kredki, i inne materiały plastyczne
Przebieg: Uczestnicy są proszenie o wykonanie jakiejś pracy plastycznej np.: zaprojektowanie najładniejszego domu, lub najbardziej niezwykłej maszyny latającej (zadanie musi wymagać pomysłów i wyobraźni w większym stopniu niż zdolności plastycznych). Po ukończeniu dzieła każdy musi powiedzieć jak najwięcej jego zalet (za każdą zaletę 1 punkt). Gdy wszyscy przedstawią swoje wytwory z najlepszej strony, przyjdzie czas na przedstawienie jego wad (za każdy dostrzeżony minus swojej pracy dostaje się 1 punkt). Ostatni etap to przekazanie swojej pracy osobie po prawej stronie. Teraz trzeba znaleźć zarówno wady jak i zalety pracy sąsiada, których on wcześniej nie wymienił dostaje się 1 punkt. Trzy osoby, które uzyskają największą liczbę punktów mogą, przy pomocy reszty, wprowadzić swoje pomysły w życie tzn.: grupa sobą, próbuje przedstawić dany pomysł (np.: dzieciaki udają wymyśloną maszynę latającą)

Przebieg 2: Jeżeli grupa, z którą pracujemy nie jest jeszcze gotowa na takie ćwiczenie (np.: są to małe dzieci, które tak długo nie usiedzą na miejscu) proponuję alternatywną wizje tego zadania. Po ukończeniu pracy nad swoim „dziełem” każdy podaje prace w prawą stronę. Teraz zadanie polega na próbie ulepszenia pomysłu kolegi/koleżanki tzn.: dorysowaniu do niego czegoś przydatnego, pomysłowego. W ten sposób podajemy sobie prace, ciągle w prawą stronę, aż wrócą do właścicieli. Kolejnym zadaniem jest zaprezentowanie swojego pomysłu podkreślając znaczenie i wagę cudzych pomysłów (często trzeba będzie wymyślać zastosowanie nowego elementu).

2. Co to jest?

Cel: Próba przełamania bariery – fiksacja funkcjonalna

Dla jednych jest domem, dla innych źródłem,
Dla sprawnych palców może też być pudłem.
Zrobisz z tego kołnierz oraz pelerynę,
To wzbudza w ludziach dość zdziwioną minę.

Po udzieleniu przez uczestników odpowiedzi na to pytanie (gazeta) należy ich poprosić, aby spróbowali wytłumaczyć każde skojarzenie użyte w wierszyku, oraz postarali się ułożyć własne zagadki oparte na niecodziennych zastosowaniach codziennych przedmiotów (np.: szczoteczka do zębów, grzebień, książka, długopis itp.).

3. Celuj celniej

Cel: Próba przełamania bariery – niedostrzeganie celów
Uczestnicy: dzieci w wieku 9 – 12 lat podzielona na ok.5 osobowe zespoły
Potrzebne materiały: tarcze i rzutki po jednej na zespół
Przebieg: By móc dostrzegać cele, trzeba umieć zadawać celne pytania – tą właśnie umiejętność w głównej mierze ćwiczy ta zabawa. Każdy zespół ma swojego „czasomierza” (najlepiej pomocnika prowadzącego zajęcia), który zajmuje się mierzeniem czasu oraz prezentowaniu drużynie nowego problemu, co 3 minuty. Zespoły ustawiają się w rzędach przed swoimi tarczami. Na hasło start „czasomierze” czytają swoim grupom zadanie. Pierwsza osoba rzuca lotką do tarczy (trafienie w tarczę 1 punkt, trafienie blisko środka 2 punkty, trafienie w środek 3 punkty) następnie zadaje pytanie do usłyszanego zdania. Gdy to zrobi następna osoba z zespołu rzuca lotką i zadaje pytanie. Zadaniem drużyny jest uzyskanie jak największej ilości punktów, czyli muszą celnie strzelać i szybko wymyślać pytania, po trzech minutach jest nowe zdanie (w sumie są cztery zdania). „Czasomierz” musi też liczyć punkty i dbać by pytania się nie powtarzały.
Zdania:
    Kto pyta nie błądzi.
    Jabłko z jabłoni zawsze spada w dół.
    Dziewczynki wolą bawić się lalkami.
    Ciekawość to pierwszy stopień do piekła.

Wszystkie zabawy są moej aautorskie (oprócz tych z treningu instrumentalnego i interpersonalnego, które są modyfikacją zaaw czy zagadek, które gdzieś, kiedyś usłyszałam, a autorów nigdy nie znałam). Poza "kretetetetum" (vel ratatatatum) żadna nie była sprawdzana w praktyce.

Prosiłabym o szanowanie praw autorskich :) tzn. nie oddawanie ich na zaliczenie jakiegoś przedmiotu.
Czekam na komentarze - trzeba wszystko udoskonalać :)
Jakby ktoś miał możliwość sprawdzić to w praktyce, to byłoby super.

No i to chyba tyl. Czekam na Wasze propozycje.

A, wiem co jeszcze zastanawiam się jeszcze nad rozdziałem ze scenariuszami dramy kreatywnej (bo takie też robiliśmy na zal.), tylko to za długie, zeby wysyłać.
Mam jeszcze grę planszową, ale tgo chyba też nie ma co zamieszczać w książce

przepraszam za zwłokę... nie byłam zalogowana na forum, więc jak nawet tu zaglądałam to nie widziałam żadnego wątku ZABAWY ;) ale już nadrabiam zaległości :) w czasie świąt wymotałam kilka zabaw :) zaraz ubiorę je w odpowiednią formę i prześlę :)
Chociaż jak poczytałam te poprzednie...to stawiacie wysoką poprzeczkę...zastanawiam się czy ja na 3-cim, 4-tym roku też będę taka mądra ;)

pozdrawiam cieplutko poświątecznie :)
Zuzka

Legendowanki

Uczestnicy: grupa 10-30 osób w wieku 7-16 lat
Cel: tu mam problem...ale integracja to na pewno
Potrzebne materiały:karteczki, długopisy( coś do pisania), kapelusz(pudełko)
Przebieg:
Uczestnicy zabawy siadają w kręgu, każdy z nich pisze na 2-4 karteczkach wyraz lub zwrot. Gotowe karteczki wrzucamy do kapelusza.  Najmłodszy gracz losuje pierwszą karteczkę, i mówi zdanie zawierające informację
z karteczki, które rozpoczyna od słów: Dawno, dawno temu...Kolejną karteczkę losuje osoba siedząca po prawej stronie najmłodszego gracza  i dokłada swoje zdanie legendy, tworząc spójną historyjkę, itd... Zabawa kończy się, gdy w kapeluszu zabraknie karteczek.
Informacje dodatkowe:
wersja dla młodszych dzieci: zamiast pisać, mogą na karteczkach rysować
początek legendy:
-Dawno, dawno temu
-Gdy nasi dziadkowie bawili się jeszcze w piaskownicy
-Gdy nasz statek wylądował na księżycu
- i inne :)

Ta zabawa nie była jeszcze sprawdzana w przyrodzie, więc jakby ktoś chciał to polecam :) no chyba ze już gdzis taką słyszeliście...bo chyba istnieje jakas szansa ze ktoś to kiedys wymyślił...;)

Papier na bezludnej wyspie

Uczestnicy:grupa 15-30 osób w wieku 7-16 lat

Cel: integracja, umiejętność współpracy w grupie

Potrzebne materiały:kartki papieru, klej

Przebieg:    
Grupę należy podzielić na zespoły po 4-5 osób. Każdy zespół musi stworzyć z kartek papieru i kleju jak najwięcej przedmiotów, które przydadzą się im gdy znajdą się na bezludnej wyspie.
Po upływie 10 min. zespoły opisują stworzone przedmioty: co to jest i jak to wykorzystacie na wyspie.

Co myślicie o tych zabawach??

ciąg dalszy nastąpi jutro, bo już mi sie nie chce pisać ;)

Krokodyle, a ile?

Uczestnicy:10-15 osób w wieku 7-13 lat, studenci też się przy tym dobrze bawią :)
Cel:rozwijanie umiejętności wzajemnego słuchania się uczestników i koncentracji
Potrzebne materiały:
Przebieg: w zupełności wystarczą uczestnicy

Każde dziecko na czas zabawy otrzymuje numerek 1,2,3,4,5...
( w zależności od liczby graczy).
Osoba z nr 1. rozpoczyna zabawę mówiąc: W moim pokoju mieszkają 3 krokodyle. Osoba z nr 3 mówi: 3 krokodyle?! Osoba z nr 1: a ile?? Osoba z nr 3 wymyśla ile ma być tych krokodyli  i mówi np.: 10 krokodyli, Teraz osoba z nr 10 musi się odezwać: 10 krokodyli?! os z nr 3: a ile?? osoba z nr 10: np. 5 krokodyli...itd...
Osoba, która pomyli się w trakcie zabawy odpada.
przykład:
1: W moim pokoju mieszkają 3 krokodyle.
3: Trzy krokodyle?!
1: A ile??
3: Dziesięć krokodyli!!
10: Dziesięć krokodyli?!
3: a ile??
10: Pięć krokodyli.
5: Pięć krokodyli?!
10: A ile??
5:...

sprawdzone na grupie dzieci w wieku 8-12 lat

Pierwsza litera Twojego imienia

Uczestnicy: minimium 20 osób w wieku od 10 lat
Cel: współpraca w grupie
Potrzebne materiały:karteczki w dwóch kolorach w ilości równej liczbie uczestników np.10 karteczek zielonych i 10 żółtych, przyda się również kapelusz do losowania

Przebieg:

1. Podział grupy na 2 zespoły: każdy losuje z kapelusza karteczkę
( i mamy zespół zielony i zespół żółty)
2. Zabawa trwa:
Zespoły układają w tym samym czasie wyraz z pierwszych literek swoich imion. Czas na ułożenie wyrazu to 2 min. Zespół, który ułoży dłuższy wyraz otrzymuje tyle punktów o ile literek mieli dłuższy wyraz.
Warto przeprowadzić kilka rund zabawy i zapisywać punkty lub wrzucać np. kamyczki do pojemników.
Przykładowe rozwiązanie:
zespół żółty:                                      zespół zielony:
Renata                                               Teresa
Ania                                                   Robert
Darek                                                 Aleksandra
Iwona                                                 Marta
Oliwia                                                 Weronika
                                                          Alicja
                                                          Jola
W tym wypadku wygrała drużyna zielona zdobywając 2 punkty.

Urozmaicenie: Można układać wyrazy z pierwszych sylab imion, lub można dodatkowo do literek imion włączyć też pierwsze literki nazwisk albo dołączyć zdrobnienia( Aleksandra, Ola).
Przed zabawą warto ustalić z grupą zasady, że np. można układać tylko polskie wyrazy albo tylko angielskie i tylko rzeczowniki w mianowniku, albo nazwy własne: rzeki, miasta... tu wszystko zależy od inwencji twórczej animatora i grupy :)

Dzięki Zuza za zabywy, już sie bałam, że nikt nic nie chce pisać, a tu proszę - dużo fajnych zabaw :) super.
Bardziej szczegółową "recenzję" wyślę Ci mailem.
Czekam na jeszcze
Kto da więcej?

Cześć to ja Iwona Gie;P
proponuję coś takiego...

„Bezludna wyspa”
Cele:            rozwój wyobraźni, kreatywność

Materiały:  karteczki, długopisy, dyplom jako nagroda dla zwycięzcy (ewentualnie   przebranie dla celnika, coś z czego można zrobić bramkę na lotnisku, przez którą przechodzą turyści podczas kontroli np. mogą to być odpowiednio ustawione    krzesła bądź ogromna ramka zrobiona z kartonów, czapka dla kontrolera)

Grupa docelowa: klasy IV – VI szkoły podstawowej

Przebieg: Uczestnicy siedzą w kole. Każdy z nich zapisuję na karteczce pierwsze trzy rzeczy  które przyjdą mu do głowy od momentu rozdania karteczek i długopisów. Kiedy wszyscy skończą pisać zabieramy długopisy i informujemy, że już nie można zmienić decyzji. Następnie mówimy grupie, że wygrała wycieczkę na bezludną wyspę jednak jest jedno ale… otóż aby się tam dostać każdy z uczestników musi przejść pozytywnie odprawę na lotnisku. Prowadzący zabawę wciela się w rolę kontrolera paszportów. Uczestnicy po kolei tak jak siedzą w kole podchodzą do kontrolera i pokazują karteczkę na której zapisali trzy przedmioty. Kontroler pyta o niekonwencjonalne zastosowanie każdego z przedmiotów na karteczce. Uczestnik po wymyśleniu niecodziennych zastosowań wchodzi w rolę kontrolera i sprawdza następna osobę po przeprowadzeniu kontroli siada na krzesełku i czeka na lot a osoba przed chwilą kontrolowana staje się celnikiem. Osoba, która przedstawi najwięcej niecodziennych zastosowań swoich przedmiotów w nagrodę dostaję „dyplom osoby kreatywnej”.


„Spójrz na mnie…”

Cele:          umiejętna komunikacja z drugim człowiekiem, rozwój empatii, nauka negocjacji,

Materiały: karteczki na których zapisane są sytuację typu „kłótnia z nauczycielem o niesprawiedliwy stopień, osoba A jest pokrzywdzonym uczniem natomiast osoba B nauczycielem”, woreczek na karteczki, krzesła, okno

Grupa docelowa: klasy I – III szkoły średniej

Przebieg: Dwie osoby wychodzą przed grupę i jedna z nich losuję karteczkę. Osoba A siada na krześle i patrzy przez okno osoba B siada obok. Zadaniem osoby B jest przekonanie osoby A do słuszności swojej decyzji i dojście do kompromisu. Osoba A cały czas słucha osoby B i przedstawia swoje argumenty. Kiedy osoba A będzie czuła się choć trochę przekonana jej wzrok będzie kierował się w stronę twarzy osoby B. Jednak dopiero spojrzenie prosto w oczy osobie B będzie znaczyło, iż jest w stanie zaakceptować warunki osoby B. Następnie osoby te zamieniają się miejscami i wtedy osoba A będzie musiała przekonać osobę B do rozwiązań jakie proponuję (wszystko odbywa się na tych samych zasadach). Reszta grupy ma za zadanie obserwować sytuacje żeby po skończonych negocjacjach przedstawić błędy które popełniły osoba A i B.


„Znak rozpoznawczy”

Cele: zwiększenie samoświadomości, poznanie się grupy

Materiały: kartki, kredki, farby (materiały do rysowania)

Grupa docelowa: I klasa gimnazjum, nowo stworzona grupa


Przebieg: Każdy z uczestników rysuję swój znak rozpoznawczy, logo, które odzwierciedlać będzie swoje cechy charakteru, wygląd, hobby bądź upodobania. Elementy rysunku mogą wiązać się z ważnymi sytuacjami w życiu danej osoby. Następnie obok swojego „znaku rozpoznawczego” każdy rysuję również „znak rozpoznawczy” bliskiej osoby np. swojego przyjaciela. Po skończeniu rysunków każdy uczestnik prezentuje swoje dzieło i wyjaśnia dlaczego akurat te cechy narysował i czy są one ważne w życiu. Dlaczego ważne bądź też dlaczego nieistotne??

Dziękuję dziewczyny!!! Jakbyście to jeszcze w wordzie wysłały na skrzynkę to byłoby super!!!
Jeśli chodzi o zabawy, to mi się podobają, niektóre nawet bardzo.

Zuza:
- legendowanki są miłe, ale, jak sama zasugerowałaś, na pewno gdzieś już były
- papier na bezludnej wyspie ardzo mi się podoba, rozwija zdolności manualne, wyobraźnię, kreatywność (to ostatnie szczególnie wtedy, gdy będą  tworzyć rzeczy, których nie ma). Ćwiczenie sprawdza płynność (ilość pomysłów), giętkość (z jak różnych kategorii są) i oryginalność (czy pomysły się powtarzają)
- krokodyle, a ile? - sprawdzimy na najbliższym spotkaniu koła (10.04), bo mi się podoba. Takie ćwiczenie dobre na początek zajęć - zabawne, pomagające się skoncentrować - fajniutkie
- pierwsza litera twojego imienia - generalnie fajnie, tylko zastanawiam sie nad sformułowaniem " Zespół, który ułoży dłuższy wyraz otrzymuje tyle punktów o ile literek mieli dłuższy wyraz." Każda drużyna ma przecież do dyspozycji okresloną liczbę liter (bo nie mogą się powtarzać, tak?), więc te różnice w długości wyrazu nie będą zbyt duże, jeśli w ogóle będą. Może lepiej kryterium wygranej zrobić ilość wyrazów?

Iwona:
- bezludna wyspa - oj chyba wszyscy lubią te wyspy bezludne :) zabawa fajna. Tylko wymaga sprawdzenia, czy ludzie będą się przy niej dobrze bawić, czy będą sie nudzić. Ale przypuszczam, ze to drugie jest niemożliwe :)))
- spójrz na mnie... - zabawa ewidentnie na negocjacje (z więc nie wiem czy ma coś wspólnego z twórczością) no i jest ryzyko, że uparte dzieciaki nie będą się chciały bawić tylko zawzięcie będą patrzeć w okno (trochę przypomina mi ćwiczenie na asertywność - otwórz zaciśniętą pięść)
- znak rozpoznawczy - w wersji "wizytówka" pojawia się w co drugiej ksiązce. Innowacją jest znak rozpoznawczy przyjaciela. Nie wiem tylko czy pisać go między uzestnikami a celami, czy między materiałami a przebiegiem, ale wiem, ze pisać go trzeba (przynajmniej tak mi się wydaje).
Pozdrawiam i czekam na więcej.

Przepraszam, ze piszę tak personalnie i na forum, ale mam nadzieję, ze moje uwagi pomogą wszystkim (tym, do których się tyczą i tym, którzy to czytają). Oczywiście nie przyznaję sobie monopolu na rację itp. To są tylko takie przemyślenia, które przyszły mi do głowy. Zachecam wszystkich do dzielenia się swoimi pomysłami i uwagami. Dzięki dyskusjom mamy szansę ulepszać nasze wytwory. Jak ktoś chce zjechać jakikolwiek mój pomyślł (czy mój komentarz) to serdecznie zapraszam, czekam na to :)))

Dziękuję za trzymanie się zaproponowanego przeze mnie schematu. Zuza zwróciła uwagę, że warto by jeszcze wpisywać przewidywany czas trwania zabawy. Ma rację!!!!!!!!!

dziękuję Elu za komentarz :) uwielbiam taką konstruktywną ocenę :) przynajmniej wiem na czym stoje i w którym kierunku mam iść dalej :) postaram sie jeszcze coś stworzyć :) rozesłałam wszystkie zabawy z forum do osób, które prowadzą różne grupy aby sprawdzić to wszystko w terenie :)

Cieplutko POZDARWIAM :)

Dzięki Zuza :)